" روز معلم مبارک "

تو شعری باید که بُروزت بکنند

ماهِ شب و آفتابِ روزت بکنند

یک عمر، تو شمع ِ راه بودی استاد!

وقتش شده تا که گاز سوزت بکنند !

" احسان پرسا "

تقدیم به دختران صبور سرزمین ام 

در عشق ِکسی برشته ماندن سخت است

پابند به یک نوشته ماندن سخت است

تو خوب بمان ، اگر چه بانو ، بالت 

قیچی شده و فرشته ماندن سخت است

احسان پرسا

ای دوست بیا تفاله ی فالم باش

داروی دوپینگ دل بی حالم باش

من شب ها از تاریکی می ترسم

در ظلمت شب ، چراغ یخچالم باش

" احسان پرسا " 

از زندگیم که هر چه بادا باد است

انگار فقط دشمن من دلشاد است

هی می روم و نمی رسم ، مشکل چیست

انگار که چرخ زندگی کم باد است

من معتقدم که باد هم دل دارد 

از بس که با مقنعه مشکل دارد 

هر قدر وزید ، مویی آزاد نشد 

غافل از اینکه دخترک " تِل " دارد 

او را شرمنده و خجل خواهم کرد

با خونش ، خاکش را گل خواهم کرد

من هر چه کشیدم همه زیر سر اوست

امشب با آیینه دوئل خواهم کرد

گفتم روی تو " والقمر " چون ماه است

" والعصر " جهان بدون تو جانکاه است

گفتی که بخوان سوره یوسف .. اما

این قصه دراز و .. دامنت کوتاه است ! 

من کارگرم ، بپرس " مزدت چند است ؟ "

تا من گویم به تو که ".. یک لبخند است "

بوسه بر دست کارگر مستحب است

حالا چه کنیم عزیز ؟ دستم بند است .. !

 خون را تاریخ پُر بها می داند

این خون در تاریخ به جا می ماند

تاریخ ندیده کودکی " شش ماهه "

در میدان با گریه رَجَز می خواند

 
" احسان پرسا "