سلام...

ببخش برادر كه خيلي وقته سر نزدم... گرفتاري و درس و كار و... خودت كه مي دوني...

ان شاء الله از اين به بعد بيشتر ميام...

در مورد شعر هم بگم يه خورده تمش تکراريه
هم از قديمترها داريم آن دو بيت مشهور را که مي گويد:

روزه من کردم و افطارم از آن لعل لب است
آري افطار ِ رطب در رمضان مستحب است

روز ماه رمضان زلف ميفشان که فقيه
بخورد روزه ي خود را به خيالش که شب است

هم از جديدي ها و رفقاي خودمان مثل سيامک در آن غزل مشهورش (عقدنامه) که البته من هيچ نمي فهمم اين بيت «اين بار من به بوسه ات افطار مي کنم» چه ربطي به زنجيره طولي ابيات ديگه داره

البته طنز کارهاي تو هميشه دلنشينه
هرچند که ممکنه بعضي آدماي عنق خوششون نياد!