(تو آسمان بخواه كه من نردبان شوم/نخ ميشوم هوا بروي بادبادكم)...

كمتر وبلاگي شده كه وقتي ميرم انقدر واژه به واژه اش سنگين باشه كه روم نشه نظر بدم...اينجا قطعا يكي از هموناس...

دمت گرم احسان پرسا...خوشبختي همسايه ات پدر شاعر...