تو شعراي قديمي خيلي از سرخي لب يار گفتن...تو شعرهاي مدرن اين سرخي ساختگي جانشين مفهوم قديميش شد...اما...

ميدوني تو اين چي برام قشنگ بود؟...اينکه مدرنه ولي طعم حماسي ميده...طعم عاشقانه هاي کلاسيک...طعم اصالت...

"قرمز...به رنگ درفش قبيله...دمي که به تاوان خوني خروشد"...محشره...