سلام.
ديدن دوباره ي وبلاگت يه روح تازه به کل وجودم بخشيد....يه حس نوستالژي عجيب!
يادم نيست چند سال پيش بود آخرين باري که شعرهاتو ميخوندم ولي فک کنم بيشتراز 5ساله..!
نوشته هاي تو و مسعود کرمي عزيز..بعد از اون اينقدر درگير درس و دانشگاه شدم که همه چيز رو فراموش کردم...
چقدر خوشحالم که دوباره ميخونمتون.
سايه ات برقرار.
