بعد از سالها دوباره وبلاگتان را ديدم...زماني تمام سرگرمي ام خواندن وبلاگ هاي شعر و داستان بود مخصوصا شما..چند تا از طرح هايتان را در كلاس دانشگاه خواندم..ترم اول كارشناسي...يادش بخير...
چشمان تو
اولين چراغ سبزيست
كه مرا متوقف كرد
....
وقتي همرنگ جماعت شدم
انوقت فهميدم
صراط مستقيم چقدر كج است
...در هيچ كدام از وبلاگ هاي قديمي حال و هواي قديم نيست...حيف...مژگان بانو...كرگدن..فرهاد صفريان..اقا طيب...ميرزا قلمدون...و...و...و... ولي باز خوب است كه مي نويسيد..از شعر ..از احساس ...قلمتان پاينده
