سلام بر احسان عزيز
مدتهاست كه من با وبلاگ شما آشنام. و هيچ وقت اون طرح شما از ذهنم نميره :
با تلفظ اسمت نفس ميكشم
چگونه جاي اسمت
نقطه چين بگذارم.
و اما دربارهي غزل آقاي بيابانكي.
فكر ميكم دارن توي اين بيت دنيال چوب نقالي ميگردن تا توي پردهي نقالي كه همون پردهي چرمين هستش حرفاي تازهاي بزنن.
و ديگه اينكه ممنونم كه قدم رنجه كردين و خوشحالم از اين آشنايي كه اميدوارم تداوم داشته باشه.
آسموني باشين....
