سلام بر احسان عزيز

مدتهاست كه من با وبلاگ شما آشنام. و هيچ وقت اون طرح شما از ذهنم نمي‏ره :

با تلفظ اسمت نفس مي‏كشم

چگونه جاي اسمت

نقطه چين بگذارم.

و اما درباره‏ي غزل آقاي بيابانكي.

فكر مي‏كم دارن توي اين بيت دنيال چوب نقالي مي‏گردن تا توي پرده‏ي نقالي كه همون پرده‏ي چرمين هستش حرفاي تازه‏اي بزنن.

و ديگه اينكه ممنونم كه قدم رنجه كردين و خوشحالم از اين آشنايي كه اميدوارم تداوم داشته باشه.

آسموني باشين....

سلام

اميدوارم شاد و سبز باشيد

متن زيبايي بود ،‏قابل تحسين،‏براتون آرزوي موفقيت مي كنم

اميدوارم هميشه زندگيتون به سفيدي برفاي زمستون و به سبزي بهار باشه

خدا كنار كنار تونه

فقط كافيه نگاهش كنيد،‏اونوقت مي بينيد كه هميشه و هر لحظه بهتون مي خنده

داره بهتون چشمك مي زنه قدر اين لحظهتون رو بدونيد

حق نگهدارتون

چشمانت قانون عروسك ها رامي شكنند... باز مانده اند.../

خيلي صفا داشت خوندنش... خيلي...

...

مخلصيم... ياعلي.

مست مستم ليك مستي ديگرم

امشب از هر شب به تو عاشق ترم

راست گويم يك رگم هوشيار نيست

مستم اما جام و مي در كار نيست

مست عشقم مست شوقم مست دوست

مست معشوقي كه عالم مست اوست

اي چشم تو چشم.. چشم عالم همه چشم

كز چشم نديده است چو چشم تو به چشم

چشمم ز ميان چشمها چشم تو گزيد

اين چشم چه چشميست چه چشميست چه چشم؟

سلام و صد سلام

هر بار كه اينجا ميام يه ايده نو ميبينم

اما اين بار واقعا لذت بردم

فراتر از هميشه بود.............

باز هم مي خوانمش