چهل شب راه را بي وقفه راندم.. چهل تصنيف را هر شام خواندم.. ببين اي دل چقدر اين قصر زيباست.. گمانم خانه ي صافي همين جاست.. بكوب اي دل كه اينجا قصر نور است.. بكوب اي دل مرا شرم حضور است.. بكوب اي دل كه غفار است يارم.. من از كوبيدن در شرم دارم.. شرم دارم.. شرم دارم........./ اگه به جايي رسيدي جاي منم در بزن... عجيب اين روزا دلم يه نفر رو مي خواست كه مسافر اون طرفا باشه... خودم كه ديگه نا ندارم پاشم راه بيفتم برم... اينو جدي مي گما.. اگه رسيدي جاي منم در بزن.. حتما.. مديوني اگه نزني...................... يا حق.
