نمی دانم کجای جاده نجف – تهران
واژه ها 
        از خورجین پاره ام ریختند.. 
باید غارنوشت ها را 
                     سطر به سطر بخوانم
و از عکس های گل ها بر دیواره ها
یادداشت بردارم
                  شاید شعر غارنشینی عاشق باشد
..
باید کتیبه های هرم ها را 
                            رمزگشایی کنم
شاید وصیت نامه خدایی 
                           شکست خورده در عشق باشد
..
باید رجزهای شوالیه ها را
فریادهای سامورایی ها را
                             ترجمه کنم
بعضی از فریادها 
                  از سر عشق است
..
باید خانه ام را
کاغذ دیواری کنم
از صفحات مزامیر داود
تا صد نامه عاشقانه نزار قبانی
..
باید آب های چاه ها را
به دنبال اشک های بیژن
غربال بگیرم

ذهن شن های صحرا را
در جستجوی انگشت نوشته های مجنون 
                                                      بکاوم
.. و از صدای تیشه فرهاد
                                لهجه ی سخت بیستون را بفهمم
فردا باید بر بلندای منارجنبان
در مسیر قاصدک ها بایستم
و پیام هایشان را بازخوانی کنم

یک روز توفانی هم
با توری کهنه
                به دریا بزنم
و بطری های نامه دار صید کنم

یک روز آفتابی هم
بر فراز ملویه سامرا *
برای کبوتران دانه بریزم
و در نامه های بسته به پایشان
                                        سرک بکشم ..

هر چه جمع کرده ام
                       کم است
پس من چطور برایت
" نامه فدایت شوم "
                           بنویسم ؟

 _________________________________________

 *مأذنه ای به جا مانده از دوران عباسی در شهر سامرای عراق