سلام.

سیاست همیشه جز دشمن تراشی برای من تعریفی نداشته است. به همین سبب من که همه زندگیم را بر اساس دوستی اداره می کنم همواره از سیاست گریزان بوده ام. با این حال طبیعت کارم و گردونه روزگارم همیشه مرا به ورطه سیاست می کشاند گاهی نمی توان دروغ را تاب آورد، گاهی نمی توان نان و نمک یک ملت را خورد و وقتی پای دفاع از حقوق ملت می رسد، گوشه ی عزلت و سلامت گزید، گاهی نمی توان حق را نادیده گرفت و باطل را فقط به خدا واگذار کرد و من همه این گاه ها فریاد زدم و آنچه البته به جایی نرسد فریاد است..
از دوستی می گفتم که برایم بالاتر از همه چیز است؛
بحران سیاسی که این روزها دامنگیر ایران عزیز شده است را فقط و فقط به احترام یک دوست به حال خود رها خواهم کرد و دیگر در این زمینه نخواهم نوشت.
مصطفای عزیز..
پستی که گفتی را آرشیو خواهم کرد..
خواهش تو را برای ننوشتن خواهم پذیرفت اما استدلال هایت را نه..
پرونده این بحران سیاسی را با شکایت به ذات باریتعالی و واگذاری حق خود به حق جل و علی می بندم.
و السلام علی من اتبع الهدی