او که پیراهنش را 

به برادرانی دغل داد 

تا به خونی دروغین بیالایند .. 

او که پیراهنش را 

برای شفای پدری نابینا 

                            فرستاد .. 

پیراهنش را 

از زنی عاشق دریغ کرد 

و کسی نفهمید 

که زلیخا می خواست 

                        پارگی پیراهن را بدوزد

می آیی 

و پرانتزهایمان را

از ( عج ) 

           به ( ع ) خلاصه می کنی  

و ( ع ) مخفف عزیز خواهد بود ..

از مسافران

             جا مانده ام

دست تو در دستانم بود

تصویرم در چشمانت

و عشق در دل هامان

                         روی ابرها قدم می زدیم

***

بگویید هواپیما برگردد 

یک مسافر در ابرها جا مانده است

نماز خوف

نه با تکبیره الاحرام

که با " آخ "

     آغاز می شود 

حسین به سجده می رود

اسب ها گِردش

                  طواف می کنند

من مطمئنم روز عاشورا

قبله نما

         به سمت عراق بود

حسین نمازش را تمام می کند

قاتلان زمزمه می کنند:

" اللهم صل علی محمد "

و بغض امانشان نمی دهد

                              که ادامه دهند:  

" .. و آل محمد "

" احسان پرسا "  

سلام دوستان.
با عرض پوزش از تاخیر در تبریک سال نو ، شعر سپیدی را به این مناسبت تقدیم می کنم .

 سال ها سین ها 
                  در سفره چیدم
امسال می خواهم 
                 هفت سین از سفره ها برچینم
به سارا
به جای " الف " ، " ه " می دهم
تا به جای قافیه کردن نامش با دارا
به ابراهیم 
            بیندیشد

سهیل را
پیش از آنکه ستاره شود
پای سفره عقد خواهم نشاند
تا فردا 
        پسری
                به نام کوچه ای 
                                  افتخار کند

سفر را
از لغت نامه ها 
                 حذف خواهم کرد
تا هیچ نامه ای
حایل لبخند ها نباشد

سکه را
از دست مردم خواهم گرفت
تا فرصتی برای دست دادن 
                                فراهم شود

سال را
از تاریخ خواهم گرفت
در روزهای نخستین
زندگی شیرین تر بود..

سنگ را 
           خواهم بست
تا قابیل 
            فرصت کشف قتل را 
                                   از دست بدهد

حالا فقط یک سین مانده است
.. که هر چه می کشیم از " سیب " است
اما چون از دست توست 
                             خوردن دارد
بگذار امسال
هفت سین جهان 
                  ناقص بماند..

اشک آور که زدند
خواهرم وضوی اشک ساخت
و پدرم
        برای اولین بار 
                           گریست

باتوم ها که بالا آمد
مادرم جیغ زد: یا زهرا
                           و پهلویش را گرفت

برادرم
سربند سبزش را 
                   به زخم کسی بست
هر دو را گرفتند
                   سرنوشت علویان
                                        همیشه زندان بوده است

مردم 
      " علی اکبرشان " را 
                                 به میدان فرستاده بودند
                                شمرها
                                رجز می خواندند

درها را
         به روی مسلمانان بستند؛
                                    خدا
         دوباره سوره علق خواند:
ارأیت الذی ینهی عبدا اذا صلی*

ایرانیان
          خیابان را
                     سجاده کردند

صدا و سیما
               اعلام کرد:
                            " در پی جلوگیری رژیم صهیونیستی از ورود نمازگزارن به قدس، فلسطینیان نماز جمعه را پشت درهای قدس اقامه کردند."
______________________________________________________
*آیا آنکه بنده ای را از نماز باز می داشت، دیدی "سوره علق آیات 9 و 10"