منتظر الزیدی خبرنگار شبکه العراقیه و آغازگر انتفاضه کفش ، به اتهام پرتاب کفش به جورج بوش ( جنایتکار جنگی بین المللی که به علت ناکارامدی سازوکارهای برقراری عدالت جهانی هنوز آزاد است)، به سه سال زندان محکوم شد.

شعری که برای منتظر سروده بودم،‌ به عنوان یکی از 22 برگزیده اول جشنواره کفش های خبرنگار برگزیده شد، اما من همچنان خود را سزاوار ستایش نمی دانم و ای کاش می توانستم جایزه ام را به منتظر هدیه کنم:

قلم را که فروختم

دفترچه انشایم

                دفتر دیکته شد

کارم راحت شده است

دیگر به جای فکر

                  ترجمه می کنم

چه اهمیت دارد

کفش نو را عشق است..

نفت

زندگی ما را سیاه کرده است

آنها قول داده اند

با مدادرنگی هایشان

                     ما را رنگ کنند

آن وقت هیچ چیزمان سیاه نخواهد ماند

                                        جز این کفش نو که..

آنها دموکراسی یادمان دادند

و از آن روز همه به طور یکسان

از حق کشتن دیگری برخوردار شدیم

                                      و کشته ها همه کفش نو به پا داشتند..

آنها حقوق بشر یادمان دادند

ساده است:

هر که کفش نو دارد عراقی

و هر که پوتین دارد

                     بشر است..

***

قلم را که فروختم

لهجه اش عوض شد

گاهی حتی جای شعر

نقاشی می نویسد !

و تصویر دو لنگه ی کفش را

                              قافیه می کند..

آنها با بند کفش ها

بال هایم را بسته اند

فردا قلمم را

            پس خواهم گرفت

و این کفش ها را

              محکم به آنها

                            پس خواهم داد..