خون را تاریخ پُر بها می داند

این خون در تاریخ به جا می ماند

تاریخ ندیده کودکی " شش ماهه "

در میدان با گریه رَجَز می خواند

 
" احسان پرسا "  

ظهر است و امام شهدا مانده فقط

همراهش گویی که خدا مانده فقط

شش ماهه و عباس؛ در اردوی حسین

سرباز ِ بدون دست و پا مانده فقط

نماز خوف

نه با تکبیره الاحرام

که با " آخ "

     آغاز می شود 

حسین به سجده می رود

اسب ها گِردش

                  طواف می کنند

من مطمئنم روز عاشورا

قبله نما

         به سمت عراق بود

حسین نمازش را تمام می کند

قاتلان زمزمه می کنند:

" اللهم صل علی محمد "

و بغض امانشان نمی دهد

                              که ادامه دهند:  

" .. و آل محمد "

" احسان پرسا "  

هر چند که در راه خدا می میرد

هر یار به علتی جدا می میرد

یک عده برای دین و یک عده حسین

عباس برای بچه ها می میرد

" احسان پرسا "