آهای منحنی رنگ و نور و زیبایی !

بشین کمی بنویسم من از تو انشایی

نخند شعر مرا نوچ می کنی، شیرین

فدای خنده ات.. این نقطه ی مربایی

نرقص! خط به خطِ دفتر انحنا برداشت

میان سطر نمی گنجی.. انحنازایی

به چشم خواهری از هر چه گل لطیف تری

ولی کدام گل است اینچنین تماشایی ؟

به چشم شاعری از ماهیان قشنگ تری

لباسْ پولکِ لغزان ! پری دریایی !

به چشم همسری از هر چه خواب رویاتر

سه قرص خوردم و به خواب من نمی آیی

من از قبیله ی عشقم، برادر مجنون

گمان کنم تو هم از خواهران لیلایی

زمینی ای، ولی اهل زمین.. گمان نکنم

گمان کنم که تو کادوی آسمان هایی

خلاصه دفتر صد برگ هی مچاله شد و

نشد ترا بنویسم که جنس رویایی

تو بهترین زن دنیایی.. البته زن نه

به قول مرد جماعت: تو خیلی آقایی !!