تقدیم به دختران صبور سرزمین ام 

در عشق ِکسی برشته ماندن سخت است

پابند به یک نوشته ماندن سخت است

تو خوب بمان ، اگر چه بانو ، بالت 

قیچی شده و فرشته ماندن سخت است

احسان پرسا

از زندگیم که هر چه بادا باد است

انگار فقط دشمن من دلشاد است

هی می روم و نمی رسم ، مشکل چیست

انگار که چرخ زندگی کم باد است

او را شرمنده و خجل خواهم کرد

با خونش ، خاکش را گل خواهم کرد

من هر چه کشیدم همه زیر سر اوست

امشب با آیینه دوئل خواهم کرد

گفتم روی تو " والقمر " چون ماه است

" والعصر " جهان بدون تو جانکاه است

گفتی که بخوان سوره یوسف .. اما

این قصه دراز و .. دامنت کوتاه است ! 

من کارگرم ، بپرس " مزدت چند است ؟ "

تا من گویم به تو که ".. یک لبخند است "

بوسه بر دست کارگر مستحب است

حالا چه کنیم عزیز ؟ دستم بند است .. !

 خون را تاریخ پُر بها می داند

این خون در تاریخ به جا می ماند

تاریخ ندیده کودکی " شش ماهه "

در میدان با گریه رَجَز می خواند

 
" احسان پرسا "  

ظهر است و امام شهدا مانده فقط

همراهش گویی که خدا مانده فقط

شش ماهه و عباس؛ در اردوی حسین

سرباز ِ بدون دست و پا مانده فقط

رفتید و هنوز کربلا کرب و بلاست

رفتید همه حسین دیگر تنهاست

ای خیل شهیدان کمی آهسته روید

یک کودک شش ماهه به دنبال شماست

" احسان پرسا "  

هر چند که در راه خدا می میرد

هر یار به علتی جدا می میرد

یک عده برای دین و یک عده حسین

عباس برای بچه ها می میرد

" احسان پرسا "  

بنویس لب پُر تَرَک و دیده ی خیس

بنویس: فرات ِ لعنتی ؛ رودِ خسیس

بنویس که این قبر حسین بن علی ست

بنویس ، ولی به " خط کوفی " ننویس ..

" احسان پرسا "