این اولین بهار من و توست میریام

پایان انتظار من و توست میریام

دیروز روزگار شکیب و قنوت بود

امروز روزگار من و توست میریام

با خود بیار لقمه نان و پنیر و بوس

هنگامه ی فرار من و توست میریام

آن روسری گل گلی آبیت کجاست

باغی که نوبهار من و توست میریام

محکم ببند روسریت را بهارمو!

چون باد بی قرار من و توست میریام

دست مرا بگیر و بچرخ و ببین عزیز!

خورشید در مدار من و توست میریام

باران تمام ثروت ابر است و قطره ها-

چون سکه ها نثار من و توست میریام

انگار آسمان و زمین جا زدند و عشق *

سهم من و تو، بار من و توست میریام

در سینه هایمان پُرِ مهر و مودّت است **

این جبر، اختیار من و توست میریام

نه من عرب، نه تو عجمی، ما زمینی ایم

کل زمین دیار من و توست میریام

وا می نهیم یاری یاران و می رویم

حالا که بخت یار من و توست میریام

تقویم را بده بِکَنم هر چه جز بهار

این زندگی بهار من و توست میریام

_______________________________________________________________________

* إِنَّا عَرَضْنَا الأَمَانَةَ عَلَى السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الإِنْسَانُ ( سوره احزاب آیه 72 )

** وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً ( سوره روم آیه 21 )

جویای علم ، عیش به تاراج می دهد

دنیا به کلّه پوک فقط تاج می دهد !

ای باغبان تو عمر تلف کردی و درخت

آخر به جای میوه به تو کاج می دهد

زحمت کشان همیشه ضعیفند مثل " مور " 

دنیا به " نسل فیل " فقط عاج می دهد

آنچه پدر به خون دل اندوخت را پسر ،

پای دو تا کرشمه به تاراج می دهد

غم گنج قیمتی ست که دنیای بی تمیز

آن را فقط به مردم محتاج می دهد

دنبال افتخار نرو ، دهر بی وفا

جای نشان طناب به حلاج می دهد

من جز هوا نداشته ام در تمام عمر

مرگ حباب اوج به امواج می دهد

شاعر گرسنه بود کمی فکر قوت کرد

دفترچه را ورق به ورق قیفِ توت کرد

با قطره قطره اشک، وضوی جبیره ساخت

تکبیر گفت و قصد دو رکعت سکوت کرد

حمد و رکوع و سجده تماماً فقط سکوت

هنگام حرف حضرتِ شاعر قنوت کرد

آهی کشید از آن، گل سجاده خشک شد

آهی که طرح باغچه را دشت لوت کرد

باران گرفت.. شاعر خاکی به گِل نشست

ناگاه از عروج هوای هبوط کرد

در سینه اش فقط نفسی ماند.. فکر کرد

اشهد؟ نه.. جای ذکر هوای فلوت کرد

نام حبیب را به لبِ ساز بوسه زد

تکبیر گفت و با نفَس ِمانده فوت کرد

                           .. فُوت کرد!

این غزل که با حال و هوای "زینب رزاقی" سروده شده است، به او تقدیم می شود.

 برای شنیدن ترانه زیبای " تبکی الطیور " وائل کفوری کمی تامل کنید

سلام دوستان. با غزلی قدیمی در خدمتم.

شب رفت و باز شب شد و خورشید خواب بود

من فکر روز و ساعت دنیا خراب بود

من هی ورق زدم: شب و شب بود و باز شب

پس آفتاب صفحه چند ِ کتاب بود؟!

باور کنید بخت من اینقدر شب نبود

در طالعم نشانه ای از آفتاب بود!

من دل به جز به دختر مومن نمی دهم 

فنجان به شکل دخترکی بدحجاب بود!

ترفند استخاره هم اینجا عمل نکرد

حتی خدا موافق این انتخاب بود

من یک سئوال داشتم آقا.. اجازه؟ عشق..

ساکت! ـ سئوال، خارج ِ بحث کتاب بود ـ

                         ***

امشب کتاب چشم تو را دوره می کنم

توی سیاه مشق نگاهت جواب هست..

سلام دوستان

1. شماری از دوستان درباره  بالی برای پرواز پرسیده اند و اینکه آیا امسال برگزار می شود یا خیر. با عرض شرمندگی از آنجا که (لا یلدغ المومن من جحر مرتین) مومن از یک سوراخ دوبار گزیده نمی شود، برای همین امسال از برگزاری آن معذورم.

2. مشاعره ی دوستانه و صمیمانه ای که با مدیر ادیب و فرهیخته پارسی بلاگ داشتیم ما را به بازسرایی شعری گم شده از بقایای قاصدک سوخته واداشت که درج آن را در ساحل نشین اشک خالی از لطف نیافتیم. تا که قبول افتد و چه در نظر آید..

بانوی بی پنجره یک ساله شد.

این خبر امروز تیتر درشت تمام روزنامه ها و شب نامه های قلب من بود.

رگ ها این خبر را به تمامی وجودم مخابره کردند و تمامی روحم را از عطر حضور اعظم ابراهیمی آکندند.

بانوی کوچکی که تمام حجم دل سر به هوایم را از حضور سبزابی اش سرشار کرده تمام پنجره هایش را نذر قلبم کرده و سینه ام را ضریح عشق ساخته است و خود بی پنجره مانده است.. تمام فصل ها را برایش بهار خواهم کرد تا بی نیاز از پنجره باشد. 

یک سالگی اش را به شادمانی می نشینم و موفقیت روزافزون انگشتان هنرمند و قلب عاشقش را آرزو می کنم.

بداهه ای تقدیم به مهربانی های همسر صبورم " اعظم "

آرام و مهربان و شکیبا نشسته است

در سینه ام در آن طرفی که شکسته است

معلوم نیست توی دل من چه می کند

سیم تمام رابطه ها را گسسته است

در دست اوست کنترل خط عاطفه

در را به خودپرستی من نیز بسته است

در سینه ام حرارتی احساس می کنم

آتش نه.. که شکافتن بمب هسته است

بر لوح سینه ام بنویسید که " خطر!  

" اعظم " میان سینه ی پرسا نشسته است "

در پایان فرصت را مغتنم شمرده تولد فهیمه تائبی را به امیر مرزبان عزیز تبریک عرض می کنم. امید که نگاه های گره خورده شان به بار که نه .. به عشق بنشیند.