اگر چه وقت سحر پای سفره چون شیریم

اگر چه بعد اذان تا خود گلو سیریم

خدا ! ببخش که ما ملت شکمباره

چو می رود رمضان ، عید فطر می گیریم

عید سعید فطر بر همه روزه داران مبارک

امروز محمد رضا وحیدی و ساره گودرزی زندگی مشترک خود را آغاز می کنند.

پسر خاله عزیز

خوشبختی را از صمیم دل برایت آرزومندم.

من تازه امسال فهمیدم ریختن خون نوزاد روی دست پدر یعنی چه ..

جانم فدای روح بی کرانت یا اباعبدالله

برادرم می گفت: نام محمد فراگیرترین نام جهان است اما حتی خود حضرت محمد می فرماید: " ذکر علی عباده "
خوشحالم که خانه ام سرشار از نام علی خواهد شد..

این زیباترین طرح مشترک من و میریام است:

سلام.
انتخابات مدتی ست که برای من به امری تمام شده تبدیل شده است اما تعجب من از آن دسته از دوستانی است که هوادار آقای احمدی نژاد هستند و به جای اینکه تلاش کنند از فرصت به وجود آمده برای مرهم نهادن بر دل مخالفان و احتمالا زخم دیدگان از پیامدهای انتخابات استفاده کنند، متاسفانه مانند یک شکارچی که بر جنازه شکارش عکس یادگاری می اندازد همچنان در تکاپو هستند تا از به زعم خود  طرفداران شکست خورده انتخابات انتقام بگیرند.
یکی از دوستان بسیار عزیز من مصطفی عزتی روحانی صاحبدلی بود .. که اینک ظاهرا به دسته منتقمان پیوسته و در یکی از آخرین پست های خود هواداران سبزها را با استناد به شعری وقیحانه بی ناموس خوانده است.
قصد نداشتم این مطلب را بنویسم اما متاسفانه جناب شیخ عزتی کامنت مرا مخفی کرد و پست جدیدی گذاشت تا مطلب ایشان بدون پاسخ بماند. همین مساله سبب شد بنده این مطلب را که خیلی هم از نظر کاری برایم خطرناک است مرقوم کنم.

آقای عزتی در پایان شعری که در این پست می توانید مشاهده کنید آورده است:

ای سبز من قدیس من ، زیباترین تندیس من
وا می کنم روزی تو را از دست بی ناموسها

سئوال من از آقای عزتی این است که چرا به خود اجازه می دهید رنگی را که یکی از سلاله ی رسول خدا نماد خویش کرده است و چندین میلیون هم وطن ایرانی آن را بر دست بسته اند، به سبب برخی عکس های تخریبی فارس نیوز و برخی دیگر از دشمنان ملت و اسلام از برخی افراد غیرمتعهد گرفته اند، به همه ملتی که سال هاست آن را شهیدپرور می خوانیم و می خوانید تعمیم دهید.
آقای عزتی آیا حجه الاسلام محمد خاتمی نظریه پرداز گفتگوی تمدن ها و طلایه دار اسلام سفید در جهان بی ناموس است ؟

آقای عزتی آیا خانواده های شهدا که امام خمینی ( قدس سره ) آن ها را چشم و چراغ این ملت می دانست؛ بی ناموسند؟

آقای عزتی آیا یک مسیحی بدحجاب، یک زرتشتی بدحجاب، یک مسلمان بدحجاب از نظر شما که لمعه دمشقیه را گذرانده اید بی ناموس است؟ و اصولا اگر هم پاسختان مثبت باشد آیا عکس زیرا را هم بی ناموس می دانید؟

و سرانجام اینکه آقای عزتی آیا از نظر شما احمدی نژاد هم بی ناموس است؟  

اتق الله یا شیخ !!
قرن هاست که شما سفید و سیاه به سر می بندید و ما شما را بر روی سرمان گذاشته ایم ، حالا دو روز است که ما سبز به دست می بندیم ما را بی ناموس می خوانید ؟‏!

آقای عزتی خدا شما را از دنیاپرستی به راه راست هدایت فرماید تا همچنان هادی ما گمراهان باقی بمانید..

سلام.

سیاست همیشه جز دشمن تراشی برای من تعریفی نداشته است. به همین سبب من که همه زندگیم را بر اساس دوستی اداره می کنم همواره از سیاست گریزان بوده ام. با این حال طبیعت کارم و گردونه روزگارم همیشه مرا به ورطه سیاست می کشاند گاهی نمی توان دروغ را تاب آورد، گاهی نمی توان نان و نمک یک ملت را خورد و وقتی پای دفاع از حقوق ملت می رسد، گوشه ی عزلت و سلامت گزید، گاهی نمی توان حق را نادیده گرفت و باطل را فقط به خدا واگذار کرد و من همه این گاه ها فریاد زدم و آنچه البته به جایی نرسد فریاد است..
از دوستی می گفتم که برایم بالاتر از همه چیز است؛
بحران سیاسی که این روزها دامنگیر ایران عزیز شده است را فقط و فقط به احترام یک دوست به حال خود رها خواهم کرد و دیگر در این زمینه نخواهم نوشت.
مصطفای عزیز..
پستی که گفتی را آرشیو خواهم کرد..
خواهش تو را برای ننوشتن خواهم پذیرفت اما استدلال هایت را نه..
پرونده این بحران سیاسی را با شکایت به ذات باریتعالی و واگذاری حق خود به حق جل و علی می بندم.
و السلام علی من اتبع الهدی 

سلام دوستان.

متاسفانه به دلیل کنترل شدید وبلاگ ها در صدا و سیما ناچار شدم به دلایل امنیتی غزل رای منو پس بده را حذف کنم.

از همگی عذرخواهی می کنم.

به نام حبیب

نه یخ هایی که موج های خفته دریاچه را تندیس کرده اند ؛ نه برف هایی که شاخه ها را پالتوی نرم پوشانده اند ؛ نه ابرهایی که بر چهره ی خورشید ، نقاب کشیده اند ، نمی توانند در مقابل گرمای زمزمه عاشقانه نسیم تاب بیاورند.

نسیم ؛ با زمزمه کردن ترانه بهار در گوش گیاهان ، سر صحبت را با درختان باز می کند و درختان از خوش صحبتی نسیم به وجد آمده؛ گل گفته و گل می شنوند.

بهار ؛ شمه ای از بوی حبیب با خود دارد، جانوران به هوای عطر حبیب خواب هایشان را نیمه تمام می گذارند ؛ وقتی بوی حبیب می آید نمی توان به خواب حبیب قناعت کرد..

آسمان روسری آبی با گل های ابری بر شانه می اندازد و زمین پیراهن سبزش را به تن می کند ، خانه تکانی تمام شده است و همه منتظر مهمانند. 

ورق زمستان کاملا تا خورده و در حال برگشتن است، صفحه بعدی نقاشی سبز و با طراوتی دارد.

باد در کتاب فصل ها می پیچد و درس های گذشته را دوره می کند ؛ بهار فصل اول کتاب بود ، هر مبحث این فصل عطری تازه داشت و هر جا نام حبیب می رفت ، سطرها سبز می شدند.

تابستان فصل دوم کتاب بود ؛ هر جا نام حبیب گل کرده بود، میوه ای معجزه کرده بود. آفتاب به کمال خود رسیده بود و تخم ها ، جوجه کرده بودند. رنگ های تر و رسیده، دیوانه ی دوست شده بودند و هر یک برای خودنمایی بر روی جایی از طبیعت پاشیده و جلوه گری می کردند.

پاییز فصل سوم کتاب بود ؛ آسمان، عرصه ی جلوه گری باران شده بود برای همین برگ ها زمین را دفتر نقاشی خود کردند.

زمستان فصل آخر کتاب بود، فصلی که در آن دفتر نقاشی پاییز ، کاملا پاک و سفید شد تا زمین عروسی سفید پوش شود که برف شادی بر سرش می پاشند..

و امروز کتاب فصل ها باز هم ورق می خورد تا جلد هزار و سیصد و هشتاد و هشتم کتاب عشق آغاز شود.

عطر بهار همه جا را پر کرده است، سرخوشی تا عمق جانم رسیده است، بازیگوشیم می گیرد : جلد تازه کتاب عشق را ورق می زنم تا صفحه نخست را بخوانم.

مثل جلدهای گذشته، این بار هم نویسنده ، کتاب را به او هدیه کرده است:

السلام علیک یا صاحب العصر و الزمان (عج)

 احسان پرسا

_____________________________________________________________________________

* خبرگزاری شبستان مصاحبه ای با این حقیر داشته که در این آدرس قابل دسترسی است:

کلیک رنجه فرمایید

 صدای زمینه وبلاگ دکلمه محمود درویش با زیرصدای خوانندگی همان شعر توسط اصاله نصری است  

" مزامیر "

شعر: محمود درویش

ترجمه: احسان پرسا

روزهایی که واژه هایم

از جنس خاک بود

با خوشه های گندم دوست بودم

روزهایی که واژه هایم

از جنس خشم بود

با زنجیرها دوست بودم

روزهایی که واژه هایم

سنگ بود

با جدول های خیابان دوست بودم

روزهایی که واژه هایم

انقلاب بود

با زلزله ها دوست بودم

روزهایی که واژه هایم

حنظل تلخ بود

با خوش بینان دوست بودم

روزی که واژه هایم

عسل شد

بر لبانم

مگس نشست

از کتاب " دوستت دارم یا ندارم " چاپ 1972 میلادی

"  محمود درویش " شاعر مبارز فلسطینی که در بیمارستانی در شهر تکزاس آمریکا بستری بود بر اثر حمله قلبی درگذشت.

تولدت مبارک

عزیز دل